Histoires de Parfums,1804 George Sand

Kolejna zapachowa historia i kolejne fukanie na wizję Geralda Ghislaina. Nie chcę się zagłębiać w osobę George Sand ( ale natłok myśli zmusza do kliknięcia choć dwóch zdań ) w tym poście, choć sama zauroczona swego czasu Jej osobą przeanalizowałam z grubsza jej życiorys, chcąc sprawdzić ile  jest w niej ekscentrycznej pisarki odzianej w portki , z niekończącym sie cygarem w ustach etc... i to jest spojrzenie od strony związku z Chopinem a w takim towarzystwie mało kobiet nie pełniłoby roli samca ;) Była córką oficera , może więc zafundowano jej dosyć zimny wychów...  W moim odczuciu miotała się po między dwoma osobowościami twardej dominatorki o męskim obliczu i sentymentalnej, wrażliwej i być może nawet zagubionej kobietki, co można by wywnioskować z niektórych jej powieści w których miażdży mężczyzn, idealizuje kobiety a wszystko to w bardzo rzewnym tonie, co moim zdaniem nieco się ze sobą gryzie.
Także wizerunek George Sand nie jest jednoznaczny , a ja zupełnie na darmo jak się okazuje oczekiwałam tego samego od zapachu.

Miało być kwieciście , soczyście i zmysłowo, tymczasem nos mój otrzymał potężną dawkę czegoś na kształt tytoniu, tabaki, ze spor ilością goryczki- niczym przesiąknięte zapachem cygara ubranie. To dziwne. Nim spojrzałam w nuty, odbyłam 3 testy, byłam  więc mocno zdziwiona nie znalazłszy w nutach tytoniu  ( Może kręcą też z liści ananasa;)   ).
Na początku zapach jest nieco słodkawy, owoc chciał się przebić ale mu się nie udało, potem mnie zemdliło,  bo się okazało, że czuję różę i poczułam metal w zębach. Chciałam wyczuć coś więcej, chciałam jaśminu, a tu nic. Przez długi czas (dosyć krótkiego żywota na ciele) trwa etap, który miałam za tytoniowy, spowodowany pewnie przez gałkę muszkatołową , paczulę i goździk albo coś...innego. Ale, że kwiaty i to w dodatku róże.. I zapewne jaśmin jest podstępnie skamuflowany w taki sposób, że nie jest znanym z ogródka jaśminem, a aromatyzuje cygarko wespół z różą ;|. Dosyć szybko blednie drewnem smagniętym wanilią .
I to wszystko właściwie. To miała być historia George Sand, ale skończyła się nim się na dobre rozpoczęła. Szkoda.....
Czasem gdy wybieramy zapach sugerując się nutami , możemy się mocno zdziwić....można też się zdziwić sugerując się nazwą, ale co z tego. Obyśmy w życiu tylko takie rozczarowania przeżywali, nieprawdaż?  

A kończąc ten smętny nieco wywód dodam jeszcze że 1804 nie jest zapachem brzydkim, ale moim skromnym zdaniem jest kiepskim zapachowym odbiciem George Sand. A piszę to , ponieważ zdarza mi się swoimi słowami przekazywać zupełnie co innego niż chciałam przekazać.

I uprasza się o niegrożenie mi nagłą śmiercią z powodu bezpodstawnego  zniechęcania do niektórych zacnych i szacownych zapachów.


Nuty:
głowy: pelargonia z Tahiti, brzoskwinia z Korsyki, hawajski ananas
serca: goździk, gałka muszkatołowa, indyjski jaśmin, konwalia, marokańska róża
bazy: drzewo sandałowe, paczula, styrak, wanilia, białe piżmo.