Penhaligon's, Artemisia

Artemisia jest jednym z tych zapachów które kwalifikuję sobie do typowo kobiecych i pobudzających zmysły, próżno szukać w nim czegokolwiek ponad to czym pachnie i gdyby nie fakt, że różni się od innych kobiecych oblegających drogeriane półki  trudno byłoby również powiedzieć o Artemisii że jest zapachem niszowym.

A jednak jest oryginalna, i mimo powtarzalności kombinacji nut jakie zawiera, wyróżnia się znacznie i nie wionie banałem.
Nazwałabym Artemisie zapachem buduarowym, pachnie bowiem jak kobieta ukąpana ekskluzywnym mydłem  , w lnianej krochmalonej, schnącej na powietrzu pościeli. Na dębowej  toaletce owej kobiety pyszni się wielki bieluteńki puszek , utytłany co nieco pudrem Yardley a obok stoi wielki wiecheć bogatego w kwiecie jaśminu, zapachy przenikają się, bukiet jaśminu znika a na jego miejscu staje niepozorny bukiecik fiołków, albo nie-stoją obydwa, albo nie- cały pokój zastawiony jest wazonami. W pięciu jest jaśmin, w kolejnych pięciu fiołki a w trzech ostatnich-konwalie.Nie ma już miejsca, zostało tylko 10x10 cm wolnej powierzchni na komodzie  i tam stoi filiżanka herbaty, oczywiście jaśminowej;)
Obfitości jaśminu w Artemisii nie należy się jednak bać, nie ma ona mocy duszenia na poziomie Aliena T. Muglera, da się wyżyć i nawet przyjemne jest to życie w towarzystwie Artemisii, jest bowiem ta obfitość znacznie przygaszona sporą ilością  pudru a dodatek zieleni dodaje mu lekkości.
Zapach nie siedzi na ciele a unosi się gdzieś dookoła , tworząc transparentny woal , stateczny i spokojny, bez porywów , bez zwrotów akcji, bez niespodzianek. Taki  słodki puchaty "piżmak". Ciało ubrane  w Artemisię sprawia wrażenie wyjątkowo gorącego, albo.... jest autentycznie gorące...
To raczej zapach klasyczny, odważę się nawet stwierdzić że odrobinę niewspółczesny, ale prawdę powiedziawszy to mi się nawet w nim podoba ;)

Nuty:
 głowy: nektarynka, zielone listowie
 serca: zielone jabłko, konwalia,herbata jaśminowa, fiołki
 bazy: mech dębowy, drzewo sandałowe, piżmo, ambra, wanilia